حافظه خوبی دارید اما کودکی خود را به یاد نمی آورید؟ + دلایل
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۷۹۰۹
چرا خاطرات کودکی و قبل 4 سالگی را بیاد نمی آوریم؟ یاد زدودگی چیست؟ علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی 1-علت فراموشی از نظر فروید 2-علت فراموشی از نظر کارولین رووه-کولیه 3-علت فراموشی از نظر گابریل سیمکاک وهارلن هاین 4-علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی | عصب شناسی 5-علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی | خاطرات موقت 6-عدم وجود بار عاطفی و هیجانی در خاطرات کودکی 7-علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی | رشد شناختی مغز 8-والدین علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی 9-آسیب های دوران کودکی عامل فراموشی 10-سوء استفاده های جسمی، کلامی، جنسی 11-کودکان قربانی خشونت خانوادگی 12-تجربه حوادث تلخ مانند طلاق، مرگ والدین و.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش اقتصاد آنلاین، برخی خاطراتی که در سنین کم اتفاق افتاده به یاد می آورند و بعضی هیچ چیزی از کودکی را در ذهن ندارند. که دانستن علت این موضوع بررسی علمی سیستم مغز و همچنین پروسه ی رشد افراد را می طلبد. فراموش کردن خاطرات کودکی به فرایند تخریب سلول های قدیمی مغز مربوط می شود. سلول هایی که مسئول نگهداری خاطرات هستند. این مقاله به شرح دلایل فراموشی خاطرات کودکی و تعریف اصطلاح یادزدودگی دوران کودکی می پردازد. شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتردراین زمینه با مشاوره تلفنی فردی تماس حاصل فرمایید.
یاد زدودگی چیست؟انسان ذهن فعالی دارد. از همان تولد به فراگیری آموزه ها و به خاطر سپاری آن ها می پردازد و کودکان از همین رهگذر می توانند توانایی های مرتبط با رشد را بیاموزند؛ اما به یادآوری خاطرات و هر آنچه که در کودکی اتفاق افتاده، در سه سال اول معمولا ممکن نیست. انسان نمی تواند سه سال اول زندگی خود را به خاطر بیاورد، که به این پدیده یادزدودگی و حسرت دوران کودکی گفته می شود.
علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکیمسئله ی به خاطر سپاری اطلاعات در کودکی و چرایی فراموشی خاطرات، موضوع پیچیده ای است و تحقیقات بسیاری پیرامون آن انجام شده. برخی آن را به ساختار و کارکرد مغز نسبت می دهند، برخی به حوادثی که کودک تجربه می کند و...در این زمینه سه نظریه روان شناسی به شرح ذیل مطرح است. که همسویی نیز میان نظرات آن ها وجود ندارد. در عین حال، نگاهی به این نظریات در کنار سایر دلایل می تواند به فهم فراموشی خاطرات کودکی کمک کند. لذا در ادامه به بیان دلایل فراموشی از جمله دلایل نظریه پردازان روان شناس پرداخته می شود.
1-علت فراموشی از نظر فرویداولین نظریه پردازی که به مقوله یادزدودگی در کودکی پرداخت زیگموند فروید است که معتقد بود خاطرات کودکی از بین نمی روند؛ بلکه به دلایل عاطفی و اجتماعی سرکوب شده و به ضمیر ناخوداگاه فرستاده می شوند. فروید بر این باور بود که خاطرات و تمایلات انسان در ضمیر ناخودآگاه او واپس رانی می شوند. بنابراین وجود دارند ولی در دسترس نستند. به این خاطر او برای یادآوری خاطرات کودکی، بیماران خود را هیپنوتیزم می کرد؛ اما این که نظریه او تا چه اندازه موید حقیقت است، جای بحث دارد، زیرا یادآوری خاطرات به وسیله هیپنوزیم ممکن است مربوط به خاطرات کودک درسنین شش سالگی به بعد باشد.
2-علت فراموشی از نظر کارولین رووه-کولیهکارولین و آریت استرری از اساتید روان شناسی دانشگاه نیوبرانسویک آمریکا و رنه دکارت پاریس بر این باور هستند، که حافظه از تولد کودک فعال است؛ ولی تا هفت سالگی مغز انسان قادر به بایگانی اطلاعات آن نیست. زیرا مغز کودک در سنین پایین تر هنوز به صورت کامل رشد نکرده و از تکامل برخوردار نیست. آن ها عدم به یادآوری خاطرات کودکی را به ناتوانی مغز در بایگانی اطلاعات و رشد ناکافی مغز نسبت می دهند.
3-علت فراموشی از نظر گابریل سیمکاک وهارلن هاینگابریل و هارلن از اساتید دانشگاه اوتاگو ،عدم رشد زبان را به عنوان عاملی که مانع از به خاطر سپاری اطلاعات می شود، بیان می کنند. آنها در این نظریه که خاطرات در ذهن از بین نرفته اند با فروید هم نظر هستند؛ اما به دلایل متفاوت. این دو روان شناس بیان می کنند که دایره لغات کودکی محدود است. بنابراین کودک نمی تواند تجربیات خود را با کلماتی مناسب ذخیره سازی کند؛ بنابراین کودکان قادر نیستند تجربیاتی را که قبل از زبان آموزی کامل به ذهن سپرده اند، بیان کنند. درواقع در ترجمه تجربیات خود به زبان واژه ها عاجز هستند. گابریل و هارلن سعی کردند نظریات خود را با انجام آزمایشات علمی به اثبات برسانند.
4-علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی | عصب شناسیبنابر یافته های عصب شناسی در مورد توانایی مغز در ذخیره اطلاعات کودکی، اگر چه نظریه پردازان روان شناس، معتقد به نگهداری خاطرات و کدگزاری آن ها توسط سلول های مغز هستند؛ اما با توجه به این که مغز در کودکی رشد کافی ندارد و سلول های مربوط به خاطره جایگپزین می شوند. بنابراین اطلاعات ذخیره شده با توجه به عمر کوتاه سلول های عصبی و ناپایداری آن ها، از بین می روند و فراموش می شوند. همان طور که در دوران پیری این اتفاق می افتد. با افزایش سن سلول های مغز رو به کاهش هستند. به موازات بالا رفتن سن سلول های مغزی از دست می روند و به همین دلیل فراموشی اتفاق می افتد. آنچه نتیجتا از این تحلیل به دست می آید، این که بین رشد عقلی و ساز و کار مغز و فراموشی ارتباط مستقیم وجود دارد.
5-علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی | خاطرات موقتاغلب خاطراتی که مربوط به دوران کودکی هستند فراموش می شوند؛ زیرا قابلیت تکرار ندارند. خاطرات کودکی محدود و نسبت به خاطرات دوران بزرگسالی غیرمعمول هستند. خاطراتی هستند که دائما تکرار نمی شوند. بنابراین حتی در صورتی که بایگانی شده باشند، به دلیل عدم بازیابی و فراخوانی و گذر زمان طولانی به دست فراموشی سپرده می شوند. خاطرات کودکی خاص سنین محدود کودکی هستند و نسبت به خاطراتی که در بزرگسالی تجربه می کنید، متفاوت و محدود به همان کودکی و با ظرفیت کم همان دوره است. طبیعت حافظه این است که وقتی چیزی را فراخوان نمی کنید، از دسترس خارج می کند.
6-عدم وجود بار عاطفی و هیجانی در خاطرات کودکیخاطرات زمانی بیشتر در ذهن باقی می مانند و شما می توانید آن ها را به خوبی به یاد بیاورید که یک بار هیجانی داشته باشند. حتما اتفاق افتاده که یک رخداد مهم و هیجانی را تجربه کرده اید. خاطره ی آن تجربه تا مدت ها در ذهن شما باقی می ماند و شما بارها آن را برای دیگران تعریف کرده اید. همین تعریف های مکرر و استمرار و تکرار یادآوری به بایگانی موثر آن خاطره و فراخوانی آن حتی در سالهای بعد کمک می کند. اما کودکی به دلیل ماهیت خاص خودش، به دلیل محدود بودن خاطراتش و عدم وجود احساسات قوی، امکان بایگانی قوی را ندارد و اغلب به خاطر نمی ماند.
7-علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکی | رشد شناختی مغزکودکی دوره ای است، که رشد شناختی در مغز بسیار اتفاق می افتد. در این مسیر نورون های تازه جایگزین سلول های عصبی قبلی می شوند و این پروسه امکان به خاطر سپاری خاطرات را محدود می کند. کمتر رویداد ها در ذهن کودک باقی می ماند. سلول های جدیدی که در هیپوکامپ به وجود می آیند کارآمدی سلول های قبلی را در بایگانی داده ها ندارند. مغز با تغییرات سریعی که دارد امکان حفظ خاطرات را به مدت طولانی ندارد.
8-والدین علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکیوالدین در کودکی نقش مهمی در به خاطر سپاری داده های مغز کودک دارند. تعامل موثر با کودکان و برقرار ارتباط کلامی با آن ها کمک می کند، کودکان به کمک صحبت کردن و بیان اتفاقات روزمره به شیوه درست خاطرات خود را به ذهن بسپارند و بعدا آن ها را فراخوانی کنند. کودکانی که والدین بی توجه یا پرمشغله ای دارند، موفق به تجربیات متفاوت و بیان احساسات خود به شیوه کارامد نمی شوند و خاطرات آن ها در گذر زمان فراموش می شود؛ بدون آن که به شکلی درست ثبت و بایگانی شده باشد. استفاده از زبان و تکرار تجربه به بایگانی خاطرات کمک می کند که ممکن است برای این کودکان اتفاق نیفتد.
9-آسیب های دوران کودکی عامل فراموشیبرخی تجربه های ناخوشایند در سنین کم می تواند، روی حافظه تاثیر نامطلوبی بگذارد و مانع از به خاطر آوردن خاطرات کودکی شود. برخی از اتفاقات آسیب زایی که در کودکی حافظه را تحت تاثیر می گذارد، عبارت است از:
10-سوء استفاده های جسمی، کلامی، جنسیکودکانی که مورد سوء استفاده های جنسی و جسمی قرار می گیرند، برای تحمل حادثه رخ داده سعی در انکار آن اتفاق می کنند و با جداسازی واقعیت از ناخودآگاه خود تلاش می کنند بهتر بتوانند آن موقعیت دردناک را واپس رانی کنند و از خاطر ببرند. این کودکان معمولا دچار اختلال گسستگی می شوند. اضطراب و احساس بی قراری و ناخوشی زیادی تحمل می کنند و سلامت روان آن ها به خطر می افتد. چنین تجاربی می تواند به فراموشی خاطرات کودکی و گسستگی میان تجربیات آن ها بیانجامد.
11-کودکان قربانی خشونت خانوادگیخشونت خانوادگی نیز از عواملی است که در حافظه ی انسان و به یاد آوردن آن تاثیر نامطلوبی به جا می گذارد. گاه این اتفاق به شکل ناخودآگاه و در اثر نفرتی که شخص نسبت به گذشته ی خود دارد، رخ می دهد. به این معنا که پس از گذر زمان و دور شدن از خاطرات دردناکی که فرد داشته، حافظه توانایی فراخوانی داده های دور را ندارد و قسمتی از خاطرات شخص بازخوانی نمی شود.
12-تجربه حوادث تلخ مانند طلاق، مرگ والدین و...تجربه ی اتفاقات ناخوشایند که خارج از ظرفیت کودک اتفاق می افتد با تغییر ساختار عصبی مغز کودک باعث تخریب خاطرات کودکی یا عدم توانایی حافظه برای فراخوانی قسمتی از داده های گذشته می شود. تاثیرات روانی یک اتفاق ناگوار می تواند، حافظه شخص را تحت تاثیر قرار دهد و مرکز ثبت اطلاعات مغز را دستکاری کند. درواقع از یادرفتن خاطرات کودکی در اثر آسیب های وارده در آن زمان پاسخ خودکار مغز به حوادث آسیب زای زندگی شخص و درواقع ترومای کودکی محسوب می شود.
مشکلات حافظه علت به یاد نیاوردن خاطرات کودکیحافظه وظیفه مهم بایگانی داده ها و تجربیات انسان را به عهده دارد. اما باید ببینید، کارکرد حافظه برای به خاطر سپردن و بایگانی مطالب به چه صورت است. از نگاه روان شناسان حافظه برای یادگیری سه مرحله دارد. در مرحله اول مطالب به حافظه سپرده می شود، سپس در حافظه نگهداری می شود و در نهایت اطلاعات از آن فراخوان می شود. در نتیجه ی تحقیقات انجام شده، فراموشی به علت وجود یک خطا در یکی از سه مرحله از کارکرد حافظه اتفاق می افتد. که در ادامه جهت درک بهتر موضوع مراحل بایگانی اطلاعات و خاطرات و علت فراموشی در آن مرحله توضیح داده شده است.
خطا در مرحله به خاطر سپاری: ممکن است شما زمان دریافت اطلاعات آن ها را با توجه و تمرکز به حافظه نسپرده باشید. یعنی به صورت روزنامه وار یک مطلب را مرور کنید؛ بدون این که به آن توجه کافی بکنید. برای این که مطلبی به خوبی به خاطر سپرده شود، به مهارت تمرکز دارد.
خطا در نگهداری اطلاعات در حافظه: در این مرحله دخالت عوامل خارجی می تواند، در پروسه نگهداری مطالب خلل وارد کند و باعث شود شما نتوانید آن را به خاطر بیاورید.
خطا در بایگانی بلند مدت داده ها: این امکان وجود دارد که به دلیلی خاطره در حافظه شما باشد اما نتوانید آن را پیدا کنید و فراخوان آن، شما را به اطلاعات نرساند.
عدم کد گذاری صحیح در حافظه بلند مدتدر توضیح این مطلب باید به این موضوع اشاره کنیم، که بایگانی مطالب در حافظه به این شکل است که اطلاعات ابتدا در یک فضای کوچک و به مدت کوتاه می ماند و بعد برای بایگانی دائمی به مکانی دیگر انتقال می یابد که به آن حافظه بلند مدت گفته می شود. در صورتی که اطلاعات ورودی به خوبی در حافظه ی کوتاه مدت کدگزاری و جاگیر نشده باشند، ممکن است قابلیت انتقال به حافظه ی بلند مدت را نداشته باشند.
یکی دیگر از دلایل به خاطر نیاوردن اطلاعات این است که بایگانی و امکان بازیابی آن ها زمانی اتفاق می افتد که به کرات یک تجربه تکرار شود یا بسته ی اطلاعاتی مدام مرور شود. در اثر تکرار اطلاعات ماندگار شده و به حافظه ی بلند مدت منتقل می شوند. در غیر اینصورت از دست می روند.
بنابراین سازمان دهی اطلاعات، تکرار آن ها و تمرکز بر آن ها از عواملی است، که باعث می شود به خوبی ذخیره شده و قابلیت بازخوانی داشته باشد؛ که این امکان با توجه به رشد ناکافی مغز کودک و ناپایداری سلول های مغزی مسئول ساخت خاطره در دوران کودکی فراهم نیست و باعث عدم ثبت خاطرات کودکی می شود.
سخن آخرفراموشی خاطرات کودکی با توجه به این که یک موضوع همه گیر است و تقریبا تمامی افراد به طور نسبی، رنج سنی خاصی از کودکی را به خاطر نمی آورند، موضوعی است که بیشتر تحت تاثیر کارکرد مغز در دوران کودکی و عدم ثبات سلول های مسئول یادآوری اتفاق می افتد. مگر خاطرات بعد از سه چهار سالگی که فراموشی در آن سن به بعد اهمیت خاصی دارد و می تواند به دلایل دیگر از قبیل آسیب های دوران کودکی یا قدرت حافظه یا مسائل دیگر مربوط باشد.در صورتی که نیازمند اطلاعات بیشتری در این مورد هستید ویا نگرانی هایی در این زمینه دارید با مشاوره روانشناسی در مرکز مشاوره حامی هنر زندگی درمیان بگذارید.
منبع: هنر زندگی
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: حافظه خاطرات کودکی یادآوری خاطرات خاطرات کودکی اتفاق می افتد خاطر سپاری سلول های مغز دوران کودکی مغز کودک بلند مدت حافظه ی داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۷۹۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دلایل فرود نیامدن مجدد انسان روی ماه
فرود آوردن انسان روی ماه همواره آرزوی بزرگ آژانس‌های فضایی بوده است.
به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، بین سالهای ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، مأموریت‌های «آپولو» (Apollo) در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و همه این ماجرا پیش از انفجار فناوری مدرن بود. پس چرا به نظر می‌رسد تلاش‌های کنونی که در برنامه «آرتمیس» (Artemis) ناسا تجسم می‌یابند، تا این اندازه کند، متوقف و پیچیده هستند؟
یک پاسخ آسان برای این پرسش وجود ندارد، اما می‌توان گفت که این کار به پول، سیاست و اولویت‌ها وابسته است.
ابتدا با پول آغاز می‌کنیم. ماموریت‌های آپولو بسیار موفقیت‌آمیز و در عین حال، بسیار گران بودند. ناسا در دوران اوج ماموریت‌های آپولو، حدود پنج درصد از کل بودجه فدرال را مصرف می‌کرد و بیش از نیمی از این بودجه به برنامه آپولو اختصاص داشت. با احتساب تورم، کل برنامه آپولو معادل بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار امروز هزینه داشته است. اگر پروژه «جمنای» (Gemini) و برنامه رباتیک قمری را که پیش‌ساز‌های ضروری آپولو بودند، در نظر بگیریم، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.
در مقایسه، امروزه ناسا کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف گسترده‌تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد. در طول دهه گذشته، ناسا تقریبا ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است. به طور طبیعی، با هزینه کمتری که برای فرود جدید روی ماه صرف می‌شود، احتمالا حتی با پیشرفت‌های حوزه فناوری هم حرکت کندتری خواهیم داشت.
واقعیت‌های سیاسی کاملا با واقعیت‌های مالی مرتبط هستند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه یک رقابت فضایی بود. این کشور با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به اولین‌ها در فضا، به ویژه فرود آوردن انسان روی ماه رقابت داشت. همان طور که قانون‌گذاران بودجه هنگفت ناسا را تقویت می‌کردند، عموم مردم با این ایده موافق بودند و از آن انرژی می‌گرفتند.
در هر حال، این نوع هزینه‌ها عمیقا ناپایدار بودند. به محض این که آمریکا در رقابت پیروز شد، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به سادگی می‌توان گفت که اراده سیاسی یا عمومی برای صرف کردن این مقدار پول با هدف پرتاب دوم به ماه وجود ندارد.
ترکیب اراده سیاسی کمتر و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور کرد تا تصمیمات مهمی را در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ اتخاذ کند؛ تصمیماتی که هنوز هم روی آرتمیس تأثیر می‌گذارند.
با پایان یافتن برنامه شاتل فضایی، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌های صنعتی و مشارکت‌های موثر در این برنامه چه کنند. آنها تصمیم گرفتند که این زیرساخت را با استفاده مجدد از بسیاری از قطعات شاتل، به ویژه موتور‌ها و جا دادن آنها در برنامه آرتمیس حفظ کنند.
از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که درخواست نگه داشتن این زیرساخت‌ها در محل خود و استفاده مهندسان هوافضا از آنها درست بوده، زیرا دقیقا همان پایگاه فنی مورد نیاز برای پرتاب‌های اخیر توسط شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی است.
در نهایت، مفهوم مدرن آرتمیس دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است. برای مثال، تحمل خطر در حال حاضر بسیار کمتر از دهه ۱۹۶۰ است. ماموریت‌های آپولو بسیار خطرناک بودند و احتمال شکست قابل توجهی داشتند. در واقع، چندین ماموریت آپولو با فاجعه روبه‌رو شدند که به شرح زیر هستند.
۱. وقوع آتش‌سوزی در ماموریت «آپولو ۱» که به کشته شدن سه فضانورد منجر شد.
۲. خاموش شدن موتور هنگام ماموریت «آپولو ۶»
۳. نقص کشنده در طراحی که فضانوردان «آپولو ۱۳» را تقریبا در شرف مرگ قرار داد.
۴. فاجعه شاتل فضایی «چلنجر» (Challenger) و شاتل فضایی «کلمبیا» (Columbia)
ناسا، قانون‌گذاران و مردم حاضر نیستند دوباره آن سطح از خطر را بپذیرند؛ به خصوص پس از فاجعه‌های چلنجر و کلمبیا.
انفجار شاتل فضایی «چلنجر»
انفجار شاتل فضایی «کلمبیا»
ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را برای فرستادن فضانوردان به سطح ماه به مدت چند ۱۰ ساعت صرف کردند. فضانوردان رفتند، چند نمونه جمع کردند، چند آزمایش ساده ترتیب دادند و بازگشتند.
ماموریت‌های آرتمیس برای اهداف کاملا متفاوتی طراحی شده‌اند. اول این که فضانوردان قرار است تا یک هفته روی سطح ماه بمانند و این کار نیازمند غذا، آب، سوخت و تجهیزات علمی بیشتری است. دوم اینکه مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک ایده برای آینده تلقی می‌کردند. هدف اصلی، شکست شوروی بود. اکنون پژوهش‌های علمی در مرکز برنامه آرتمیس قرار خواهند گرفت؛ به این معنی که ماموریت مستلزم طراحی طولانی‌تر و پیچیده‌تر است.
در نهایت، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان‌ها به ماه نیست، بلکه آغاز کردن احداث زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آنجاست. همه چیز از مخازن سوخت در مدار گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر پروژه آرتمیس قرار می‌گیرد. این برنامه بسیار شلوغ‌تر است، زیرا یک چارچوب دستیابی به رویا‌ها را برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.
دومین جلسه رسیدگی به اتهامات تتلو برگزار شد